آدرس وب‌سايت در قسمت نوار آدرس مرورگرهاي وب مشاهده مي‌شود و براي مشخص کردن و شناسايي ‌وب‌سايت به‌کار مي‌رود. در دسامبر 1994، بعد از پايه‌گذاري شبکه تارگستر وب، تيم برنرزلي و کارگروه مهندسي اينترنت (IETF)، مفهوم URL:Uniform Resource Locator را ارائه دادند. به گفته وب‌سايت W3C، شبکه اينترنت فضاي تبادل اطلاعات است و URL ابزار آدرس دهي در اين فضا است. به عبارتي ديگر URL، تکنولوژي آدرس‌دهي در شبکه است. مفاهيم URN (نام مرجع وب‌سايت) و URL (آدرس مرجع وب‌سايت) در حقيقت زير مجموعه ‌URI (شناسه مرجع وب‌سايت) هستند. گرچه مفهوم URI قبل از دو مفهوم ديگر مطرح بوده‌است. معمولا URL و URI به جاي يکديگر استفاده مي‌شوند و اين امر از نظر فني مشکلي ندارد.

يک URL شامل الگوي زير است :

مسير - و - نام - فايل / درگاه : دامنه//: پروتکل

https: اين پروتکل قراردادي ميان تمامي رايانه هاي متصل به شبکه اينترنت است. يعني در اصل يک نشاني اينترنتي با يک پروتکل آغاز مي شود.

 www: همان World wide web که نشان دهنده شبکه جهاني اينترنت است و بعد از کلمهWWW نام سايت است که به دلخواه مدير سايت انتخاب مي شود.

دامنه: همان آدرس کاراکتري وب‌سايت يا آدرسIP است.

درگاه: شماره درگاه پروتکل کنترل انتقال (TCP) است که سرور به‌واسطه آن به درخواست‌هاي ورودي پاسخ مي‌دهد ولي نمايش آن در آدرس اختياري است. مسير-و-نام-فايل: نام و مسير سايت درخواست‌شده است که سرور مرجع آن‌را مديريت مي‌کند.