API ها با روشن کردن عملکرد ها و اطلاعات نهان در برنامه ارتباط آن ها را با محيط خارج برقرار مي کند که اين آشکار سازي در فضاي امن صورت مي گيرد که اجازه دسترسي به برنامه هاي خارجي داده نمي شود. خوشبختانه APIها دسترسي برنامه‌هاي خارجي به برخي مشخصه‌هاي خاص را محدود مي‌کنند و با تعريف شيوه‌ي تعامل سرويس‌ها يا نرم‌افزارها با يکديگر، امکان ايجاد يک ارتباط امن و سودمند را مهيا مي‌کنند. اين شيوه امکان اشتراک‌گذاري داده‌ها بين برنامه‌هاي مختلف را فراهم کرده و بدون نياز به توسعه‌دهندگان تعامل بين نرم‌افزارها نيز امکان‌ پذير مي‌شود. اشتراک‌ گذاري کدها در اين مقياس علاوه بر اتلاف وقت و ناکارآمد بودن، براي برنامه ‌نويس‌هايي که تمايل به محرمانه نگه داشتن کدها دارند نيز خوشايند نخواهد بود. اين شرايط حتي براي برنامه‌هاي متن باز نيز صادق است; جستجوي دستورات خاص از بين تمام کدهاي يک اپليکيشن، بسيار زمان‌ بر خواهد بود.